Artikelen over de familie

Han Bijvoet was een veelzijdig kunstenaar met een enorm oeuvre aan wandschilderingen, beeldhouwwerken en glas in loodramen. Het waren veelal doordachte religieuse werken in kerken en kloosters. Zijn levenswerk betrof de vele kunstwerken in de St. Bavo te Haarlem.

De gegevens voor dit artikel zijn veelal afkomstig van Prof. Dr. Olav Bijvoet (1928-2014), zoon van Han Bijvoet.

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze te klikken.

De vergrote foto's kunnen vervolgens vrij gedownload worden. Indien u hierbij hulp wenst is een E-mail aan info@bijvoet.org voldoende.

In memoriam Haarlems Dagblad 20-10-1975

Bij het overlijden van Han Bijvoet verscheen het volgende In Memoriam in het Haarlems dagblad van 20 oktober 1975

18 oktober 1975 overleed in de Mariastichting te Haarlem de schilder Han Bijvoet.

Op weg naar zijn werk — hij was bezig aan de wandschildering in de kathedraal St. Bavo — voelde hij zich onwel worden.

Een paar weken later kwam het einde. Verdriet was ook hem niet bespaard gebleven. Hij verloor zijn vrouw, hij verloor een zoon, maar, gesteund door zijn rotsvaste geloof, wist hij dit alles te verwerken.

Bijvoet was een absoluut unieke figuur, een mysticus die zich verdiepte in de kerkvaders, de kerkgeschiedenis. Hij wist veel en praatte daarover in de mening dat zijn gesprekspartner van dit alles op de hoogte was, wat meestal niet het geval was.

Bijvoet laat een omvangrijk oeuvre na. Hij zou zich terecht „de glazenier van de St. Bavo" hebben kunnen noemen, maar zoiets kwam in het hoofd van de bescheiden man niet op. Geen spoor van ijdelheid (ik denk de meest algemene menselijke eigenschap die er bestaat) heb ik ooit bij hem opgemerkt. Hij vond zijn werk goed, kende blijkbaar ook geen twijfels daarin.

Overtroffen heeft hij zichzelf in de grote transeptramen in de St. Bavo, als ik het wel heb zijn eerste grote werk daar, of het moeten de veertien Kruiswegstaties (in sectiel) zijn.

Wandschilderingen maakte hij o.a. in de kapel van de Keizer Leopold-Universiteit te Innsbrück, in de abdij van Egmond, het Canisiuscollege te Nijmegen en weer: gebrandschilderde ramen in talrijke kerken en kloosters, tot zelfs in Afrika toe. Merkwaardig is dat hij ook de machinekamer van het gemaal van de Deltawerken te Zierikzee verluchtte!

Nevenstaande afbeelding betreft de eerste en de veertiende kruiswegstatie. Deze kruiswegstaties waren een levenswerk in de vorm van tegels met in totaal acht kleuren door hem uitgezocht. De tegels zijn vervaardigd in de bekende tegelfabriek "De Porceleyne Fles" te Delft. De eerste kruiswegstatie werd vervaardig in 1926; de veertiende precies veertien jaar later in 1940.

Bijvoet had ook een beeldhouwershand, hij sneed een groot kruisbeeld in hout, en een biechtstoel in de St. Bavo verrijkte hij met houtsnijwerk; hij maakte ook grafisch werk en toonde zich een meester in het maken van ex-librissen.

Han had het voorrecht handig te zijn, vandaar dat hij de beeldhouwersguts kon hanteren en zich verschillende technieken moeiteloos eigen maakte.

Hij schilderde ook portretten en men bewondert in het Haarlemse stadhuis het fraaie paneel ter nagedachtenis aan de gijzelaars.

Een volledige lijst ven zijn werken te maken zou maanden vergen, maar ik wil er nog op wijzen dat men ook gebrandschilderd glas aantreft in de St. Bavo te Heemstede, in het gebouw van de Spaarnestad, in de Petrus en Paulus kerk te Leiden, het Seminarie Warmond en het Klooster te Ter Apel.

De schilder Kees Verwey maakte een indringend portret van hem zoals men op de foto (in de kop van dit artikel) ziet. Het geeft de zachtmoedige en toch hardnekkige kunstenaar goed weer.

 Over zijn opleiding nog dit: Bijvoet bezocht eerst de kunstnijverheidsschool te Haarlem. Daarna de Rijksacademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam, waar hij al gauw de aandacht trok van de directeur A.J. Derkinderen en later van Richard Roland Holst.

Hij wilde niet meedoen aan de wedstrijd om de Prix de Rome. „De kunst is geen wedstrijd" zei hij. Het tekent de man.

Mari Andriessen

(Artikel in het Haarlems Dagblad)

Han Bijvoet geheel rechts op de academie  

Brief van Richard Roland Holst aan Han Bijvoet

Zondag 6 Sept ’31

Amice,

Welbedankt voor Uw brief. Gelukkig dat gij weer op zijt, al gaat het loopen voorloopig alleen met stokken. Na de zware beproevingen die achter u liggen, zal het geduld ook wel uitreiken tot die stokken kunnen worden opgeruimd. Het verdriet en de zorg zullen u toch wel hebben verrijkt van binnen, en wie zal zeggen hoeveel goeds er uit geboren wordt.

Ik ben ook blij dat gij uw raam in de Sint Bavo nu gezien hebt, ik begrijp hoe hard het voor u was het zelf niet gezien te hebben, terwijl anderen er zich wel reeds een meening over vormden.

Ik herlees uw hartelijken brief nog eens, en blijf denken aan wat u schrijft “Het heeft mij altijd nog te veel aan durf gemankeerd”. Daarmee stem ik in. Glas heeft durf nodig om gloed te krijgen, daar moet drift in 't glas komen wil 't boven de materie uit komen; ook zonder de er opgegrisailleerde vormen moet het mozaïk der schijven alleen reeds, door hun ordening en door hun kleurschikking, een eigen leven toonen, los van alle voorstelling. De voorstelling moet niet tyranniseeren, de kleurschikking, en de wisseling en brekingen der schijven, hebben ook een eigen ziel. Zij moeten niet alleen dienen, maar ook hun eigen natuur uitleven.

Heerlijk dat gij nu het Zuidertranseptraam gaat maken, gesterkt door een kostbare ondervinding. Het beste met dit zware werk.

Het beste ook met de gezondheid.

Hartelijk gegroet, groot en klein.

tt RN Roland Holst

In de brief wordt een van de eerste werken beschreven in de Sint Bavo te Haarlem, namelijk het Noordertransept (Mariaraam).

Het grote liturgische raam in het zuidertransept is veel later gerealiseerd.

Devotieraam in de Kerstkapel van de Sint Bavo

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Kathedrale basiliek St. Bavo te Haarlem

De kathedrale basiliek St. Bavo is een grote kerk met meerdere functies. Het is de hoofdkerk van het bisdom Haarlem' en als zodanig ook de bisschopskerk. De kerk is in Haarlem meer bekend als de "nieuwe Sint Bavo" en ligt buiten het centrum aan de Ringvaart (de trekvaart tussen Haarlem en Leiden). Deze naam is logisch als men bedenkt dat de "Grote Sint Bavo" ouder is en midden in het centrum van de stad is gebouwd. Meer over de relatie tussen deze twee kerken is te vinden op de website: http://home.wxs.nl/~marcel.tettero/bedevaart.html

Het adres van de website van de nieuwe Sint Bavo is: http://www.rkbavo.nl/

Han Bijvoet heeft voor de Sint Bavo vele kunstwerken vervaardigd. Dat hij er praktisch kind aan huis was blijkt ook wel uit de foto van hem die in het priesterkoor is aangebracht. De foto is genomen ongeveer een jaar voor zijn overlijden tijdens het maken van zijn laatste wandschildering de berg Thabor.

Alhoewel hij toen leed aan een netvliesaandoening en hartklachten had, klom hij toch nog dagelijks naar de schildering in de nok van de kathedraal.

Wandschildering onder het grote glas in lood raam van het zuidertransept 

Wandschildering op de noorderwand.

De barmhartige Samaritaan

De "Barmhartige Samaritaan" is een fijnschilderstukje
(paneeltje, eikenhout 13 x 11 cm in een zelfontworpen eiken lijst).

Het is een geschenk aan plebaan Westerwoudt, in 1934 aangeboden ter gedachtenis aan het feit dat hij 12 1/2 jaar daarvoor pastoor werd van de St. Bavo Kathedraal te Haarlem.

Plebaan Westerwoudt had het schilderijtje hangen boven zijn bidstoel. Lang na diens dood is het via een aardige dame in bezit gekomen van Olav Bijvoet, zoon van Han Bijvoet.

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Ook missaals werden door Han Bijvoet verlucht

In de verantwoording (rechterfoto) van een missaal uit 1943 staat vermeld: "Het boek werd verfraaid met vijf volblad-teekeningen van de hand van den kunstenaar H. Bijvoet te Haarlem".

Toen een van de zonen van Han Bijvoet deze tekeningen na zoveel jaren weer eens zag, schreef hij:

Kijk eens naar de tronende Christusfiguur op de titelpagina. Het is een tekening met Oost-Indische inkt. Ik schat zo'n 40 cm hoog. Alle duizenden sterretjes zijn in het zwart uitgespaard met een fijn tekenpennetje. Eindeloos werk Toen alles af was viel het inktpotje om, een stroom de oostindischinkt gutste over het tekenbord en de sterrenhemel. Weken priegelwerk. Met een klap alles verloren. Hij riep helemaal niets. Vloog overeind. Met een vaart maakte hij de punaises van het tekenbord los, rende naar de badkamer en spoelde de tekening af onder de stromende kraan. Gered! Ik zie het drama voor me alsof het gisteren is gebeurd. Het was een kostbare opdracht. In 1943. tweede helft van de oorlog. Opdrachten waren schaars Je kunt je voorstellen wat zo'n opdracht en tekening toen betekende voor een huishouden met vier schoolkinderen.

Olav Bijvoet, 2005

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Uithangbord van smederij Belkega, Gedempte Oude gracht Haarlem

Van de heer Belkega werden in 2013 foto's ontvangen van een ontwerp-tekening  voor een uithangbord voor de smederij van Belkega op de Gedempte Oude gracht in Haarlem.
Hij schreef daarbij het volgende.

De Hr. Bijvoet heeft voor de smederij van mijn vader een ontwerptekening gemaakt voorstellende een smedende smid, bestemd voor een uithangbord aan de gevel van het bedrijf.
De tekening is ongeveer 103 cm. hoog en 70 cm. breed. Het is een mooie originele tekening van een flink formaat en duidelijk gsigneerd en gedateerd. H.A. Bijvoet 1934 (rechtsonder).

Door op de tekening te klikken kan men
deze vergroot weergeven.

Het uithangbord is kort daarna volgens deze tekening gemaakt, de voorstelling is uitgezaagd uit een plaat messing (geel koper) en tussen een metalen frame geklonken, met gesmede, gekrulde uiteinden. Daarboven is een draagarm van gesmeed metaal met dooreengevlochten krullen met bladmotieven. Afmetingen: Lengte draagarm 134 cm. Totale hoogte draagarm plus bord ongeveer 191 cm.

Het smeedwerk hiervoor is destijds op traditioneel ambachtelijke wijze door mijn vader gemaakt, het is beschilderd maar in de loop der jaren is er verf afgebladerd. De tekening is vervolgens ingelijst en heeft in het kantoor/tekenkamer gehangen. Zowel de tekening als het uithangbord getuigen ieder op zich van degelijk vakmanschap. De combinatie van deze tekening met het uitgevoerde werkstuk waarvoor de tekening is gemaakt, maakt het ook tot een bijzonder geheel.

De tekening alsmede het uithangbord zijn te koop. Inlichtingen bij de heer Belkega ( belkega@bijvoet.org )

 Drukkerij 'De Spaarnestad' in Haarlem

In de hal van de drukkerij 'De Spaarnestad'in het voormalige gebouw aan de Nassaulaan te Haarlem heeft Han Bijvoet gebrandschilderde ramen aangebracht.

Mocht u de ramen in detail willen bekijken; klik dan op de foto.

De foto is gemaakt door Henk Hilterman en door ons aangekocht bij het Nationaal Archief (www.gahetna.nl).

Uitgeverij en Drukkerij De Spaarnestad was een Nederlandse katholieke uitgeverij en drukkerij in Haarlem, opgericht in 1906 met als voornaamste uitgave het tijdschrift Katholieke Illustratie (zie wiki).

De drukkerij was gevestigd in het gebouw links op de foto. Dit gebouw is midden vorige eeuw afgebroken. Via een loopbrug was er verbinding met de uitgeverij, gevestigd in een aantal panden (rechts op de foto). Deze panden werden 'het libellehuis' genoemd.

Uiteraard zijn we nieuwsgierig wat er gebeurd is met de gebrandschilderde ramen. Mocht u er achter kunnen komen; gaarne een E-mail aan info@bijvoet.org.

Italiaanse Renaissance in de OLV Hemelvaartkerk te Heemstede

Geboortekaartje Ivar Bijvoet

Ter gelegenheid van de geboorte van zijn zoon Ivar in 1933 maakte Han Bijvoet een geboortekaartje. Op het kaartje is afgebeeld de sfeervolle Bakenessergracht waar de familie Bijvoet woonde op nummer 29.

Op het geboortekaartje zijn boven de daken aan de rechterzijde de Oude of Grote Sint Bavo zichtbaar en de Begijnhofkerk.

Aan de linkerzijde de toren van de Bakenesserkerk met precies daaronder het woonhuis van de familie Bijvoet waarnaar door een engel de boreling Ivar wordt binnengebracht.

Aan de rechterzijde van de gracht ziet men men, vlak bij het Goudsmidspleintje een kolenhandelaar zijn kolenzakken wassen in de gracht.

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Portret van de moeder van de kunstenaar

Maria Theodora Joanna Bouvy

(1868-1939)

Portret is 18 mei 1939 vervaardigd en momenteel in het bezit van haar kleinkind Olav Bijvoet.

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Hommage in dagblad 'De Tijd', 14-2-1967

Han bijvoet voltooit zijn zeventigste

VANDAAG HEEFT in Haarlem Han Bijvoet zijn zeventigste jaar voltooid. In de tussenoorlogse jaren was Han Bijvoet de enige naam die telde als het ging om kerkelijke glazenierskunst in het bisdom Haarlem. Hij mag gelden als de evenknie van Joep Nicolas. De parallellen tussen beiden dringen zich op. Maar een wezenlijk onderscheid dat blijft is hun landsaard. Zo zuidelijk van allure als Nicolas is, zo noordelijk blijft Bijvoet gekenmerkt, orthodox in persoon en werk.

Streng in de vorm, duidelijk als de (oude) Kathechismus formulerend, maar tegelijk van een beeldende fantasie, die — beheerst door een degelijk vakmanschap — tot uiterste gaafheid wordt verwerkt. Vele kerken in het westen kregen door zijn kunstenaarschap een devoot verhaal mee in kleurig licht en helder glas. De ramen van Bijvoet zijn monumentaal en magistraal in de architectuur gezet, daarnaast blij ven kleur als het geloof en speels van inventie zonder inbreuk op de eerbied die het Godshuis eiste.

Han Bijvoet, thuis gefotografeerd door zijn zoon Olav.

Dit ter inleiding op de hommage, die drie Haarlemse kunstenaars Han Bijvoet willen brengen.

MARI ANDRIESSEN

IK HERINNER mij Han Bijvoet als een zeer jonge man uit de klas van Kamp aan de vroegere kunstnijverheidschool aan de Dreef, daar waar nu het gebouw van de Provinciale Griffie staat. Ik was even jonger en mij dunkt heel wat onervarener in het modeltekenen, iets wat ik nog nooit had gedaan en ik geloof dat ik er dan ook met een zacht lijntje weer ben afgevoerd, naar de Gipsklasse van Grabijn. Grabijn was volgens Coba Ritsema nog beter leraar dan Allebé en dat wil heel wat zeggen. Hij was altijd een beetje aangeschoten en zijn broek hing hem een paar decimeter te laag. Hij bromde altijd maar door in plaats van spreken, maar dat scheen toch erg goede resultaten op te leveren.

Later zag ik Bijvoet nog veel op de fiets voorbij rijden, als ik mijn dagelijkse wandeling door de Hout maakte. Ik vind hem beslist een type.

„Haarlem is een stad van zonderlingen” heeft A. Roland Holst eens gezegd en ik geloof dat hij er de „Elite” mee bedoelde. Ziehier dan een lid van deze „Elite” als vriend en collega. Hij is een van de halsstarrigen die God heeft uitverkoren om ons te tonen hoe men het mooist leeft in eenzaamheid.

GODFRIED BOMANS

HAN BIJVOET vertegenwoordigt voor mij het type van de Ridder, dat is: een vervoerde in de zekerheid. Die zekerheid is het samenstel van waarheden, dat de katholieke kerk te geloven voorhoudt. Nam hij die gewoon aan, hij was een eenvoudig gelovige geweest, op zich reeds een zeldzaamheid in deze tijd. Het is de vervoering, waarmee dit gebeurt, die hem tot ridder stempelt en daarmee tot een volstrekt unieke figuur. Alles wat hij doet, waaronder ook het schilderen, staat in dienst van de hoge conceptie, die eeuwenlang Europa beheerste en voor Bijvoet nog steeds een alles doordringende werkelijkheid is. Wie dit aarzelloos volhoudt in een tijd, die uit twijfel is opgebouwd, beschikt over een onvoorstelbare kracht. De prijs immers, die hij betaalt, is eenzaamheid. Ik heb Han Bijvoet nooit ontmoet dan in de toestand van iemand die deze tol graag betaalt, in ruil voor een visioen dat in pracht al het andere overtreft. Hij voelt zich als een stuk glas, dat het licht van de hemel doorlaat. Hij heeft die ramen ook zelf gemaakt.

KEES VERWEY

HAN BIJVOET kende ik al toen wij beiden de Kunstnijverheidsschool te Haarlem bezochten. Later gingen wij naar de Rijksacademie te Amsterdam. Zowel aan de Kunstnijverheidsschool als aan de Academie was hij een zeer goede en ik een slechte leerling.

De toenmalige directeur der Academie Anton Derkinderen en ik geloof nog meer zijn opvolger Richard Roland Holst hadden veel belangstelling voor en verwachtingen van de jonge Bijvoet, wiens karakter en werkwijze sterk afweken van de sfeer op de academie. Onwrikbaar is hij sindsdien zijn eigen weg gegaan.

Dat hij de verwachtingen van zijn beide leermeesters niet beschaamd heeft, kan men onder meer in de Nieuwe Sint Bavo te Haarlem constateren. Moge het hem gegeven zijn nog lang voort te gaan op het door hem ingelagen pad, ingebroken door moeilijkheden en tegenslagen.

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Hilletje Zwarthoed 

Han heeft een prachtige tekening vervaardigd van hun huisgenote, het Volendamse dienstmeisje Hilletje Zwarthoed, die de oudste kinderen mee heeft opgevoed.

De volgende anekdote is afkomstig van F van der Meer, de schrijver van de "Atlas van de Westerse Beschaving", Priester en Professor in Nijmegen.

Op een dag was Hilletje met de twee oudste jongetjes komen zien naar alles wat in de Bavo werd gemaakt.

In vol Volendams kostuum met kanten muts en gestreepte rok probeerde ze in het priesterkoor de plechtige bisschopszetel - twee jongetjes, Olav en Eric, ieder aan een kant.

Toen ging de sacristiedeur open en kwam er een lange processie paarse kanunniken aan, gevolgd door een gemijterde bisschop met een gouden staf. Rechtop bleef ze daar zitten, van schrik versteend tot de bisschop in zijn wijde koormantel recht voor haar stil bleef staan.

Wat een schitterend gezicht, zei van der Meer later, die twee mensen, die prachtige jonge vrouw en de gebogen oude bisschop in hun prachtige gewaden. "Vind je het erg mij hier te laten zitten?" vroeg de bisschop, ik denk het was Monseigneur Aengenent, van wie je het wapen nog kunt zien in een transeptraam van de kathedraal.

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Gedenkbord in het stadhuis te Haarlem

Olav Bijvoet is een van de zonen van de kunstenaar en van hem is afkomstig de volgende bijdrage.

De foto's zijn in hoge resolutie opgenomen op onze website, maar op deze webbladzijde als miniatuur weergegeven. Dit betekent dat de foto's in detail bekeken kunnen worden door er met de muis op te klikken.

"Bord ter nagedachtenis aan zeven inwoners van Haarlem en drie van Velzen,

19 van 99 gijzelaars, die op 2 februari 1943 door de Duitsers waren doodgeschoten.

H.A. Bijvoet 1946

Het bord werd op 2 februari 1946, precies drie jaar later door de overlevende gijzelaars tijdens een plechtige herdenking aan de gemeente Haarlem aangeboden en functioneert als herdenkingsmonument voor de gevallenen in de ingang van het Stadhuis."

 

De eerste in de rij is de Haarlemse opperrabbijn. Mijn Vader werd gevraagd om zijn werk, maar ook omdat hij geacht werd een monument te kunnen maken dat zowel bij joden, humanisten, protestanten en Christenen aanvaardbaar zou zijn. Hij is daar wonderwel in geslaagd.

Wat de oorlog betreft:

Han Bijvoet ontving na de oorlog de Gerrit van der Veen penning als een van kunstenaars die openlijk weigerde lid te worden van de kultuurkamer en als deelnemer aan het kunstenaarsverzet.

Hij nam ook deel aan verzet tegen de jodenvervolging en verborg tijdens de grote Razzia van december 1944 een joods Nederlander in zijn eigen huis aan de Spaarnelaan 41 te Haarlem, waarbij ook zijn eigen huis tevergeefs is doorzocht. Er zaten verborgen onder de grond van de woonkamer een jood en een zoon, en in een verdere geheime - niet ontdekte - kamer een onderduiker. De kamertoegang zat onzichtbaar achter een groot schilderij van de maagd Maria. Tijdens de huiszoeking door 4 Duitse militairen zat Han bijvoet boven de toegang van de schuilplaats onder de grond rustig aan zijn schildersezel te werken aan een grote ontwerptekening terwijl de bezetters door Moeder Bijvoet van kelder tot zolder door het schijnbaar onschuldige huis werden geleid.

Praktisch alle foto's in dit artikel kunnen in detail worden bekeken door deze aan te klikken.

Schets voor een schilderij   'nog geheel onvoldragen begin' Op 20-3-2019 ontvingen wij de volgende e-mail van Piet Verhoeven. Deze ingelijste tekening komt vermoedelijk doordat min vrouw een telg is uit de familie Wiesman. De kunstenaar Hans Wiesman uit Overveen is haar oud oom die weer veel contacten onderhield met religieus schilder Mathieu Wiegman uit Bergen. Het kan zijn dat het op die manier bij ons terecht is gekomen. Wij stellen het graag aan jullie familie ter beschikking. Met vriendelijke groeten, P. Verhoeven Kleindochter Anita Bijvoet van de kunstenaar Han Bijvoet heeft met dank de tekening in ontvangst genomen.

Rechtsonder op de tekening staat vermeld:
'Wat baat het een mensch, al wint hij de geheele wereld, wanneer hij schade lijdt aan zijn ziel'

Linksonder:
'De overpeinzing van een wijze
H.A. Bijvoet
15 Sept 1933
Schets voor een schilderij - nog gheel onvoldragen begin

Heiligdom Onze Lieve Vrouw ter Noord in Heiloo

In 2005 viert Heiloo dat  honderd jaar geleden de verloren gegane devotie voor Onze Lieve Vrouw ter Nood opnieuw tot leven kwam. 332 jaar na de verwoesting van de kapel, in 1573, vond op 17 juli 1905 de eerste officiële bedevaart vanuit Amsterdam naar Heiloo plaats. Ook in deze tijd vinden die bedevaarten nog steeds plaats.
 

In 1930 werd de Genadekapel naar een ontwerp van architect J. Stuyt gebouwd. De kunstenaar Han Bijvoet kreeg de opdracht het interieur van de kapel te beschilderen. Hij heeft echter niet de gelegenheid gehad zijn werk te voltooien; de achterwand van de kapel bleef daardoor leeg.

Het eeuwfeest in 2005 leek de jubileumcommissie van "Onze Lieve Vrouw ter Nood" een uitstekende aanleiding voor het uitschrijven van een prijsvraag om een professionele kunstenaar te vinden, die het werk - dat Bijvoet niet heeft kunnen afmaken - voltooit.

Alle gegevens van dit Heiligdom zijn te vinden op de website: https://olvternood.nl/

Museum Catharijneconvent

In de collectie van Museum Catharijneconvent bevinden zich 2 glas-in-loodramen vervaardigd door de kunstenaar Han Bijvoet.

Deze glas-in-lood ramen bevinden zich langdurig in ons depot en dienen helaas geen functie meer binnen ons museum. Dat vinden wij uiteraard zonde. Daarom zijn wij op zoek naar een plek om deze glasschilderingen te herbestemmen.Dat vinden wij uiteraard zonde. Daarom zijn wij op zoek naar een plek om deze glasschilderingen te herbestemmen.

» Allemaal zien         » Dia voorstelling