In zijn verhaal over de emigratie van Obdam naar Australië heeft Bill Byvoet het over de kerkklok in de toren van de Sint Victorkerk. Zijn broertje Kees is overleden doordat hij op een onbewaakt ogenblik onder een vrachtwagen kwam. Deze vrachtwagen transporteerde een nieuwe klok bestemd voor de St. Victorkerk. Hieronder een uitleg over deze droevige gebeurtenis uit Bill's jeugd.
Bij de bouw van de Sint Victorkerk in 1892 werden de twee klokken van de oude kerk, die gestaan heeft op de plek van de Victorshof van dokter Ruijter, overgebracht naar hun plaats in de nieuwe toren van de huidige Sint Victorkerk. De kleinste klok kreeg bij de inwijding de naam Maria en de grootste klok kreeg de naam Joseph.
In 1943 vorderde de Duitse bezetter overal in Nederland bronzen kerkklokken om er wapens van te maken. De Maria behoorde tot een beschermde groep klokken met een monumentsverklaring en kon blijven hangen in de toren. De Joseph echter werd op 24 maart 1943 uit de kerktoren geroofd en definitief afgevoerd.
Hoewel de Maria een beschermde status had, werd zij op 3 mei 1943 ook uit de toren geroofd en afgevoerd. Toch gaf de monumentsverklaring een voorlopige bescherming. Deze klokken werden niet meteen omgesmolten maar ergens in Nederland opgeslagen.
Dat opslaan had echter weinig betekenis. Tegen het einde van 1944 werden toch alle klokken met een monumentsverklaring vanuit een loods van de glasfabriek Leerdam in Leerdam weggehaald en op een schip geladen om naar Duitsland vervoerd te worden.
Dit schip heeft Duitsland echter nooit bereikt. Het is gezonken nabij Urk. De klokken zijn door Rijkswaterstaat gelicht en naar Amsterdam vervoerd. Vanuit Amsterdam is de Maria weer naar Obdam gebracht en op 7 januari 1946 weer in de kerktoren geplaatst.
In 1949 werd een nieuwe grote klok gegoten bij de firma Petit en Fritsen te Aarle Rixtel. Deze klok heeft als opschrift:
Onder het pastoraat van pastoor L.H. Wanna gegoten AD 1949
in plaats van de in 1943 geroofde klok.
Mijn naam is Joseph.
Op 28 oktober 1949 werd de nieuwe Joseph via de Dorpsstraat naar de kerktoren vervoerd. Ter hoogte van het huis van Jan Bijvoet raakte Kees Bijvoet, broertje van Bill, onder de vrachtwagen met de in Bill's verhaal genoemde fatale en vergaande gevolgen. Keesje werd slechts drie jaar oud. Wat een verdriet moet dat voor het toen nog jonge gezin geweest zijn.
"